ලැබූ ජයග්‍රහණය තහවුරු කර ගැනීමට නම්..

වසර 30 කට ආසන්න කාලයක් තිස්සේ ශ්‍රී ලංකාව මුහුණ දුන් යුධමය වාතාවරණය නිමවී දැන් වසර 2කට මඳක් වැඩි කාලයක් ගතවී ඇත. බ්‍රිතාන්‍ය යටත් විජිත සමයේ අප රට පාලනය කිරීම පහසු කරගැනීම සඳහා රටේ පුරවැසියන් එකිනෙකා ගෙන් ඈත් කර බෙදා පාලනය කිරීමේ ක්‍රමයක් අධිරාජ්‍යවාදීන් විසින් ක්‍රියාත්මක කරන ලද බව නොරහසකි. මේ ක්‍රමය බ්‍රිතාන්‍යයන් විසින් පවත්වාගෙන යන ලද්දේ ශ්‍රී ලාංකික අපගේ යහපත වෙනුවෙන් නොවන බව කුඩා දරුවකුට වුවද පැහැදිළි වන කරුණකි. බෙදා වෙන් කරනු ලැබූ ජාතියක් පාලනය කිරීම අධිරාජ්‍යයට අතිශය ලාභදායීය. ඔවුන් මෙහිදී සිදු කළ අදූරදර්ශී ආත්මාර්ථකාමී වැඩපිළිවෙල ශ්‍රී ලාංකීය ජාතියේ ප්‍රධාන සංස්කෘතීන් දෙකට අයත්වූ සිංහල සහ දෙමළ ජනවර්ග අතර සැකය සහ දුරස්ථභාවය ඇතිකළ අතර ඔවුනොවුන් එකිනෙකාගෙන් ඈත්වූ දෙපිරිසක් බවට පත්වූයේ ප්‍රධාන වශයෙන්ම වෛරයේ මූල බීජයන් බ්‍රිතාන්‍යයන් විසින් ඇති කළ අසමාන ලෙස සැළකීමේ කෙතේ සරුවට පැළ වූ නිසාය.

නිදහසින් පසු සිංහල අප අපේම රටේ උපන් දමිළයන් වෙත දැක්වූ ආකල්පයට හේතුවූයේ ප්‍රධාන කොටම අධිරාජ්‍යවාදීන් ස්වකීය පාලන කාලය තුළ දී දමිළයන්ට වැඩිපුර සැළකුවාය යන අත්දැකීමයි. නිදහසින් වසර 60 කට මඳක් වැඩිකාලයක් ම මේ නිසා ඇතිවූ විවිධ ගැටුම් අවසන් වූයේ සිංහල සහ දමිළ යන ජාතීන් දෙකට පමණක් නොව සමස්ථ ශ්‍රී ලාංකික ජාතියටම මහත් හානි ගෙන දෙමින් බව මැදහත්ව බලන ඕනෑම නිරීක්ෂකයෙකුට පෙනී යයි.

එල්.ටී.ටී.ඊ සංවිධානය ශ්‍රී ලංකාව තුළ යුධමය වශයෙන් සම්පූර්ණයෙන්ම පරාජය වී ඇති වාතාවරණයක දකුණේ අප සැවොම දැන් සියල්ල අවසන් යැයි සිතා සැනසුම් සුසුම් හෙලා සියල්ල අමතක කර දමන්නේ නම් අපි තරම් අනුවණයෝ තවත් නොවන්නෙමු. මා එසේ කියන්නේ අප දැන් හැසිරෙන්නේ එසේය යන හැඟීමක් මා තුළ විටින් විට ඇති වන නිසාය.

යුද්ධයක් යනු සුන්දර අත්දැකීමක් නොවේ. යුද්ධය ජයග්‍රාහකයාට මෙන්ම පරාජිතයාටද ගෙන එන්නේ වේදනාවෙකි. එසේ නොවන්නේ නම්, යමෙක් යුද්ධය රස විඳිය හැකි අත්දැකීමක් සේ සිතන්නේ නම්, එම තැනැත්තා පරපීඩක කාමුකත්වය නමැති දරුණු මානසික ව්‍යාධියෙන් පෙළෙන්නෙකි. යුද්ධය අවසන් වූ දිනයේ අපි සතුටුවූයෙමු. කිරිබත් පිස එකිනෙකාට බෙදා ගත්තෙමු. මුළු මහත් රට පුරා මඟුල් සිරි ගත්තේ තවදුරටත් මේ රටේ ලේ නොහැලෙතැයි යන බලාපොරොත්තුවෙනි. සිංහල,දෙමළ මුස්ලිම් අපට ප්‍රභාකරන් ගේ මරණය මඟුලක් වූයේ නැවතත් බස් බෝම්බ, ගම්මානවලට වැදී කරන ජන සංහාර ආදී දරුණු ආරංචි නැවතත් නො ඇසෙන බවට එය පෙරවදනක් වූ නිසා මිස දමිළයෙක් මිය ගිය නිසා නොවේ.

අපි වසර ගණනාවකට පෙර සංවේදී ජාතියක්ව සිටියෙමු. ලොකු කුඩා ඕනෑම සතෙකුගේ මරණයකදී අපි අනේ! අපොයි! කියන්නට හැකි තරම් සංවේදී වූයෙමු. දශක 3ක් මුළුල්ලේ පැවැති අඳුරු බිහිසුණු යුද්ධය අපගේ ජාතික සංවේදී තාවය මොට කොට ඇත.

යුධ ජයග්‍රහණයෙන් ඔද වැටී සිටින අපි දැන් යථාර්තය දෙස නැවත හැරී බැලිය යුත්තෙමු. වසර දහස් ගණනක් එකට සිටි සමාන්තර සංස්කෘතීන් දෙකකට අයත් සිංහල සහ දමිළ ජාතීන් එකිනෙකාගේ පරම සතුරන් බවට පත් කළ ඓතිහාසික සාධක දෙස අපි දැන් අවධානය යොමු කළ යුත්තෙමු. සිංහල රජයයන් දිගින් දිගටම දමිළ ජාතිකයන්ට වෙනස් කම් කළේය යන බරපතල චෝදනාව මින් ඉදිරියට කිසිදු රජයකට අසන්නට නොලැබෙන සේ කටයුතු කිරීමට නම් අපේ දමිළ සොයුරන්ට එසේ වෙනස් කම් කරන්නා සේ හැඟෙන ලෙස අප හැසිරී ඇත්දැයි අපි විසින්ම ස්වයං විවේචනයක යෙදිය යුතුය. දමිළයනට බ්‍රිතාන්‍යයන් වැඩිපුර සැළකුම් දැක්වීම දමිළයන්ගේ වරදක් නොව අප එකිනෙකාගෙන් ඈත් කිරීමට බ්‍රිතාන්‍යයන් පාවිච්චි කළ උපායක් බව අප විසින් තේරුම් ගත යුතුව ඇත. එමෙන්ම විවිධ අවස්ථා වලදී අඩුවැඩි වශයෙන් සෑම රජයක්ම ජනප්‍රිය වීමේ උපක්‍රමයක් ලෙස ජාතිවාදී ආකල්ප ජනයා අතර වගාකල බවද තේරුම් ගත යුතුය. මේ චෝදනාව සිංහල දේශපාලනඥයින්ගෙන් බහුතරයකට මෙන්ම දමිළ දේශපාලනඥයින්ගෙන් ද බහුතරයකට සාධාරණය. එනිසා අප සියළු දෙනා අතින් යම් යම් වැරදි සිදුවූ බව පිළිගැනීම අනාගත ශක්තිමත් රාජ්‍යයක පදනම දැමීමක් වනු ඇත.

අතීතයේ වූ යම් යම් අඩුපාඩු විග්‍රහ කොට හඳුනා ගැනීමත් වර්තමානයේ සහ අනාගතයේදී එම වැරදිම නැවත නැවත සිදු නොකිරීමත් ඉතා වැදගත්වේ.

යුද්ධය අවසන් වීමත් සමග වසර ගණනා වක් තිස්සේ ප්‍රමාද වූ මහා පරිමාණ සංවර්ධන ව්‍යාපෘතීන් උතුර නැගෙනහිර මෙන්ම දකුණේද වහ වහා ක්‍රියාත්මක වන බව පෙනේ.යුද්ධයේ අවසන් භාගයේ සිට වසර එකහමාරක් පමණ නැගෙනහිර පළාතේ සිටි මම නැගෙනහිර පළාතේ සිදුවූ වේගවත් සංවර්ධනය සියැසින් දුටුවෙමි. ඒවා ඉතා සිත්ගන්නා සුළු ඒවා වූ අතර ඒ ගැන ප්‍රශංසා නොකර සිටීම දේශපාලන කුහක කමකි. මේ විශාල සංවර්ධන ව්‍යාපෘති ක්‍රියාත්මක වන අතරම ඒවායේ ගුණාත්මක භාවය ගැනද නිරන්තර අවධානයෙන් සිටීම වැදගත්වේ. මන්ද යත් මේ සංවර්ධන ව්‍යාපෘතීන් බොහෝමයක් සිදුවන්නේ විදේශයන්ගෙන් ලබා ගන්නා ණය ආධාර වලින් වීමයි. අප විසින් ආයෝජනය කරන මුදල් උපරීම ඵලදායකතාවකින් යුතුව වියදම් කෙරෙන බවට රජය සෑමවිටම වගබලා ගතයුතුය.

මෙවැනි දැවැන්ත සංවර්ධන යෝජනාක්‍රම ක්‍රියාත්මක වීමේ සැබෑ අරුත රටට ලැබෙන්නේ යොදන මුදලට  ලබාගත හැකි උපරිම ආර්ථික වාසි ජනයා වෙත ලබාදීමෙන් පමණි. මේ අතර ජනතාව අතරින් නැගෙන මැසිවිලි දෙසත් අවධානය යොමු කිරීම ඉතා වැදගත් වේ.

උතුරු පළාත තුළ නැගෙනහිරට වඩා සංකීර්ණ තත්ත්වයක් ඇති බව අප සියළු දෙනා වටහා ගත යුතුය. නැගෙනහිර පළාතේ පාලනය එල්.ටී.ටී.ඊ යට තනිව බොහෝ කාලයක් පවත්වා ගැනීමට නොහැකි වුවද උතුර පසුගිය දශක 3දී වැඩි කාලයක් ඔවුන්ට නතුව තිබිණ. මේ වන විට බිම් බෝම්බ ඉවත් කිරීම සහ නැවත පදිංචි කිරීම් කරගෙන යනු ලැබේ. උතුරේ මේ දින වල ඡන්ද උණුසුමක් ද පවතින බැවින් මේ ටික නොලියාම බැරිය. රජය තමන් විශාල කාර්යයක් උතුරේ ජනයා වෙනුවෙන් කර ඇති බවට හැඟීමකින් පසුවන අතර විරුද්ධ මතධාරීන් රජයෙන් කිසිවක් සිදුවී නැතැයි ඔප්පු කිරීමට පසුබට නොවන බව ජනමාධ්‍ය හරහා නිකුත් වන විවිධ වාර්තා වළින් පෙනී යයි.

උතුර සම්බන්ධයෙන් රජය වඩාත් සංවේදීව කටයුතු කළයුතු බව මගේ හැඟීමයි. පළමු කොටම එහි වෙසෙන ජනයා දීර්ඝ කාලයක් එල්.ටී.ටී.ඊ ය  යටතේ ජීවත් වූ ජනතාවකි. ඔවුන් ට අළුත් දේශපාලන වට පිටාවට හුරු වීමට යම් කාලයක් ගතවනු ඇත. ඒ අතරම මෙම ප්‍රදේශ වල ජීවත් වන ජනයා යුද්ධය නිසා දැඩි පීඩාවට පත්වූ පිරිසකි. ඔවුහු කොටින්ගේ බලපෑම් මත බොහෝ දුරක් අවතැන් වූ වන් ලෙස ගමන් කලහ. මේ කාලයේදී කොටින් විසින් ඔවුන් පළිහක් ලෙස යොදාගත් අතර යුද්ධයේ ප්‍රචණ්ඩකාරී මතකයන් තවමත් ඔවුන් තුළ නැත්තේ නොවේ. මේ ජනයාට සහන සැලසීමේ දී තමන් බලෙන් යටත් කරගන්නා ලද පරාජිත ජන කොටසකැයි යන හැඟීම මොනම ආකාරයෙන් වත් ඔවුන් තුළට ඇතුළු නොවන සේ කටයුතු කිරීමට රජය වගබලා ගත යුතුය. මා එසේ පවසන්නේ යම් ලෙසකින් එවන් හඟීමක් ඔවුන් තුළ ඇතිවුව හොත් නැවතත් සිංහල රජය තමන් හට දෙවන පෙළේ පුරවැසියන්ට මෙන් සලකන්නේ ය යන සටන් පාඨයට ඔවුන්ව ග්‍රහණය කර ගැනීමට බෙදුම්වාදී බලවේගයන් පසුබට නොවන නිසාය. විශේෂයෙන් රජයේ නිලධාරීන් මේ ජනයාට සහන සැලසීමේ දී සංවේදී සහ කාර්යක්ෂම විය යුතුය.

 ඊයේ විකාශය වූ බී.බී.සී සංදේශයේ පහත හඬ පටයට හොඳින් සවන් දෙන්න.

මෙම වැඩසටහන සඳහා සහභාගී වූ ජිනසේන රතුගමගේ එහිදී උතුරේ සිටින නැවත පදිංචිවූ ජනයාගේ චෝදනා සහ දුක් ගැනවිලි ගැන සඳහන් කරන විට රාජ්‍ය නිලධාරීන් ගේ අකාර්යක්ෂම භාවය සහ දුර්වල ආකල්ප ගැන වැඩිබරක් තැබීමට පසුබට නොවේ. මෙහිදී ඔහු රජයේ නිලධාරීන් ගැන එතරම් සුභවාදී ලෙස කරුණු ඉදිරිපත් නොකළත් එහිදී නිලධාරීන්ගේ පැත්තෙන් යම් ප්‍රමාදයන් සිදුවන බව පිළිගැනීමට සිදුවන බව කිව යුතුය. උතුරේ දැන් පවතින තත්වය දිනකින් දෙකකින් වහා වෙනස් කිරීමට නොහැකි බව මම පිළිගනිමි. එසේ වුවද සාමාන්‍ය ජනයා අතර හැකිතාක් හොඳ හිත පවත්වාගෙන යාමට රජයට සිදුවන අතර එහිදී රාජ්‍ය නිලධාරීන් අනවශ්‍ය ප්‍රමාදයන් ඇති කරන්නේ නම් වහාම ඒ ගැන කටයුතු කිරීමට රජය මැදිහත් වියයුතුය. මන්ද යත් දැන් මේ ජනයා ගේ මනස ඕනෑම බලවේගයකට අවශ්‍ය ලෙස වෙනස් කළ හැකි බැවිනි. එසේ සිදුවුව හොත් ඉන් ඇතිවන පාඩුව දැරීමට සිදුවන්නේ රජයට පමණක් නොවේ, මුළු රටටමය.
මේ අතර ජාත්‍යන්තරව නැගෙන බලපෑම් වලට එරෙහිව විදේශ තනාපති නිලධාරීන් ඉතා කාර්යක්ෂම ලෙස කටයුතු කළ යුතුය. එසේ නොවුව හොත් අපට එරෙහි බලවේගයන් ජාත්‍යන්තරව අපවෙත තව තවත් පීඩනයක් එල්ල කරනු ඇත.චැනල් 4 වීඩියෝව පිළිබඳව මීට පෙර ලියූ නිසා ඒ ගැන වැඩි විස්තර නැවතත් නොලියමි. එසේ වුවද මෙහිදී අප වෙත එල්ල වන පීඩනය අඩු කර ගැනීමට ඉන්දියානු සාධකය හොඳින් කළමණාකරණය කර ගතයුතුවේ. යුද්ධය පැවැති කාලයේ දී මෙම අංශය වෙත දැක්වූ අවධානයම තවදුරටත් දැක්විය යුතු බව මා හට හැඟී ගියේ ඉන්දියානු විදේශ කටයුතු අමාත්‍යාංශයේ නිල ප්‍රකාශකයා දැක්වූ ඇතැම් අදහස් නිසාය.
1. http://meaindia.nic.in/mystart.php?id=530317846
2. http://meaindia.nic.in/mystart.php?id=530317844
3.http://lankacnews.com/sinhala/news/channel-4%E0%B6%A7-%E0%B6%BD%E0%B6%82%E0%B6%9A%E0%B7%8F%E0%B7%80-%E0%B6%B4%E0%B7%8A%E2%80%8D%E0%B6%BB%E0%B6%AD%E0%B7%92%E0%B6%A0%E0%B7%8F%E0%B6%BB-%E0%B6%AF%E0%B7%90%E0%B6%9A%E0%B7%8A%E0%B7%80/

ජාත්‍යන්තරව අප වෙත එන බලපෑම් සමනය කිරීමේ දී ඉන්දියානු සාධකයේ වැදගත්කම වෙනමම දීර්ඝ ලෙස සාකච්ඡා කරමු.

දැනට අප ලබා ඇති ප්‍රගතිය ඉතා විශිෂ්ඨය. ඒ ගැන විවාදයක් නැත. එල්.ටී.ටී.ඊ ය යුධමය වශයෙන් පරාජය කල පමණින්ම ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රශ්ණය විසඳෙන්නේ නැත. අපි ප්‍රධාන අර්බූධයෙන් 50% ක් පමණ විසඳා ගෙන සිටිමු. එය නම් යුද්ධය ජය ගැනීමයි. ඉදිරියට ඇත්තේ වඩාත් අසීරු ඉතිරි 50%යි. එනම් ලැබූ ජය රැක ගැනීමයි. ඒ සඳහා සියළුම පුරවැසියන්ගේත් ,රජයේත්, අනෙකුත් දේශපාලන කණ්ඩායම් වලත් අවංක කැප වීම අත්‍යාවශ්‍යය.