අවුරුදු 30ක් දිග්ගැස්සුනු යුද්ධයකින් හෙම්බත්ව හෙටක් පිළිබඳව කිසිදු බලාපොරොත්තුවකින් තොරව පිට රටින් එන ඕනෑම විසඳුමක් බාර ගැනීමට සූදානම් ව සිටි අපට කොන්ද පණ ඇතිව නැගී සිටින්නට පුළුවන් වූයේ 2009 දී එල්ටීටීඊ සංවිධානය විනාශ කර දැමීමෙන් පසුවය. එදා ඒ ජයග්‍රහණය අවස්ථාවේ රටම එකාවන්ව එකතු වූයේ පාට පක්ෂ අමතක කරමිනි. එදා ජාතියක් වශයෙන් අප හමුදා හා පොලිස් සාමාජිකයින්ට කිරිබත් කවා මල් මාලා දමා සැරසූ හැටි වසර 3ක් ඉක්මෙන්නටත් කලින් අපට අමතක වූ හැටි නම් හරිම අපූරුය.
එජාප ආණ්ඩුව සාම ගිවිසුමක් අත්සන් කොට අපේ බුද්ධි අංශ සතුරාට පාවාදුන් අවස්ථාවේ අපේ කීර්තිමත් බුද්ධි නිලධාරීන් ත්‍රස්තයන් විසින් ඝාතනය කරන විටෙක, එක්තරා පුද්ගලික නාලිකාවක දේශපාලන සාකච්ඡාවකට පැමිණි ජයලත් ජයවර්ධන මන්ත්‍රීවරයා (එවකට ඇමැතිය) කීවේ සෙබළුන් සිටින්නේ මියයන්නට කියාය. එවන් දේශපාලනඥයින් සමග එක්ව හමුදා හා පොලිස් සාමාජිකයින් හා ගැටෙන ඇතැම් පිරිස් දුටු විට මට මතක් වන්නේ මෑතක දී රොබට් ඕ බ්ලේක් නමැති අමෙරිකානු තානාපති වරයා කළ ප්‍රකාශයකි. ඔහු කීවේ තවත් වසර 10 කින් ලංකාවේ නැවතත් කැරැල්ලක් ඇති වන බවය. බ්ලේක් එසේ කීවේ තමන්ගේ ගෝල බාලයින් භාර දුන් වැඩේ හොඳින්ම ඉටු කරනා බව දන්නා නිසා වියයුතුය.
අපි ජාතියක් වශයෙන් හරිම කම්මැලිය. අතටම යමක් ගෙන දෙන තෙක් බලා සිටීමට දක්ෂයෝය. රසවත් අහරක් ලැබුණ විට එය ගිල දමා නිදාගැනීමට මහත් සූරයෝය.
අප පසුගිය කාලයේ හැසිරුණේ එසේය. යුද්ධය විසින් රටේ මුළු මහත් හෘද සාක්ෂියම විනාශ කොට දමා අපේ හැඟීම් දැනීම් හිරි වට්ටවා තිබිණ. යුධ ජයග්‍රහණයෙන් පසුව මේ රටේ ජනතාවට හා බුද්ධිමතුන්ට ද ආගමික නායකයින්ටද මහත් වගකීමක් පැවැරෙන බව මම මීට පෙර ලියා තැබුයෙමි. අපට ඓතිහාසිකව පැවැරුණු වගකීම අප විසින් ඉටු කළේ දැයි දැන්වත් ඇස් හැර බැලිය යුතුය.
පළමුව අපි ඉතාමත් අඥාන අකෘතඥ ජාතියක් බව ලොවට ඔප්පු කළෙමු. ඒ ග්‍රීස් යකුන්, භූතයින් නිර්මාණය කර ගනිමින් කිසිදු හිරිකිතයකින් තොරව අප විසින්ම මල් මාලා දැමූ ආරක්ෂක අංශ වෙත පහර දීමෙනි. ලෝක වෙළඳ පොළේ තෙල් මිළ ඉහළ ගිය වහාම මෙරට බස් හිමියන්, ධීවරයින් සිය බඩ ගැන පමණක් සිතා වර්ජන ආරම්භ කළහ. මේ හරහා ජාත්‍යන්තරයට අපි අපටම එරෙහි වීම සඳහා කොළ එළියක් ලබා දුන්නෙමු.
අමෙරිකානුවෝ දින ගනිමින් සිට වහා සිය උගුල් ක්‍රියාත්මක කිරීම ඇරඹූහ. ගෙදරටම ඇවිත් අපට තර්ජනය කොට ගියහ. අපි නිදා සිටියෙමු. අපි ඒ දින වල බස් වර්ජනය කළෙමු. මුහුදු යාම ප්‍රතික්ෂේප කොට රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව ගෙදර යැවිය යුතු යැයි හඬ නැගීමු. අඥාන වෙබ් අඩවි හරහා රටට එරෙහි ද්වේශ සහගත මත පැතිරවූයෙමු.
සතුරා ක්‍රමයෙන් ක්‍රියාත්මක විය. පළමු ප්‍රහාරය එල්ල කලේ නිව්යෝරක් නුවර සිටි මේජර් ජනරාල් ශවේන්ද්‍ර සිල්වා මහතාටය. කැනේඩියානු කොටි හිතවාදී නියෝජිතවරිය තමන්ට නැති බලතල පාවිච්චි කරමින් ආසියානු නියෝජිත ශවේන්ද්‍ර සිල්වා මහතා අපහසුතාවටත් අවඥාවටත් ලක් කලාය. ඇයට උදව්වට විවිධ නිලධාරීන් තවත් ප්‍රකාශ නිකුත් කළහ. දැන් ඔවුන් රටටම එරෙහිව යෝජනා ගෙන ඒමට සූදානම් වෙති. අදින් ඇරඹෙන මානව හිමිකම් සමුළුවේ දී ලංකාව සිය ග්‍රහණයට ගැනීමට සිය මුළු වැර යොදවති. එය එසේ වෙද්දී බීබීසී සංදේශය සිය වෙබ් අඩවිය ඔස්සේ ලංකාවට එරෙහි ප්‍රචාර වැඩි කොට ඇත.
සතුරන් නිදි වර්ජිතව අපට එරෙහිව කඳවුරු බඳිති. ඉතින් අපි තවත් නිදා සිටිමුද?
